بررسی کربن سیاه هوای آلوده تهران

به گزارش روابط‌عمومی بنیاد ملی علم ایران (INSF)، آلودگی هوا معضلی است که محققان به دنبال بررسی و پیداکردن راهکاری برای کاهش آن هستند و بنیاد ملی علم ایران هم به دلیل اهمیت زیاد این موضوع، از طرح‌های پژوهشی در این زمینه حمایت می‌کند.

«برآورد اثرات بهداشتی و اقتصادی آلاینده کربن سیاه هوای آزاد در کلان‌شهر تهران» عنوان طرح پژوهشی محمدصادق حسنوند، عضو هیئت‌علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران است که با حمایت بنیاد ملی علم ایران به پایان رسانده است.

حسنوند با مدرک کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی بهداشت محیط از دانشگاه علوم پزشکی تهران درباره این طرح گفت: آلودگی هوا یکی از عوامل مهم تأثیرگذار بر سلامت انسان است و مهم‌ترین عامل خطر محیطی برای سلامت محسوب می‌شود. آلودگی هوا تنها یک عامل خطر برای سلامت نیست؛ بلکه یک مانع بزرگ در مسیر پیشرفت هم هست.

وی ادامه داد: آلودگی هوا سهم قابل‌توجهی در افزایش بیماری‌های غیرواگیر دارد و پس از استعمال دخانیات دومین عامل اصلی مرگ‌های ناشی از این بیماری‌ها محسوب می‌شود و با افزایش ریسک ابتلا به بیماری‌های حاد و مزمن و مرگ در ارتباط است.

این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: در کشورهای درحال‌توسعه نسبت به کشورهای توسعه‌یافته به‌مراتب سوخت و خودروهای بی‌کیفیت‌تری در ناوگان شهری وجود دارد به همین علت بررسی غلظت این بخش از ذرات از اهمیت غیرقابل‌انکاری برخوردار است.

حسنوند ادامه داد: برآورد اثرات بهداشتی و اقتصادی آلاینده کربن سیاه هوای آزاد در کلان‌شهر تهران، بررسی تغییرات زمانی ساعتی، روزانه، ماهانه و فصلی غلظت آلاینده کربن سیاه هوای آزاد این شهر و بررسی سهم غلظت آلاینده کربن سیاه از غلظت PM2.5 هوای آزاد شهر تهران از اهداف انجام این طرح بوده است. همچنین در این تحقیق مرگ‌های منتسب به آلاینده کربن سیاه و اثرات اقتصادی آلاینده کربن سیاه تهران مورد بررسی قرار گرفت.

وی تصریح کرد: بدون شک، کمی‌سازی اثرات بهداشتی - اقتصادی مربوط به آلودگی هوا یک راهنمای مهم برای تصمیم‌گیران و متولیان عرصه سلامت است تا با استفاده از آن بتوانند بار بیماری‌های ناشی از آلودگی هوا را برآورد کنند. همچنین، تصمیم‌گیران و سیاست‌گذاران می‌توانند با نتایج این طرح، راهکارهای علمی‌تر و به‌روزتری ارائه کنند و اقدامات مفیدتر و سریع‌تری هم برای بهبود این وضعیت گرفته شود.

حسنوند در پایان خاطرنشان کرد: عدم دسترسی به داده‌ها، یکی از بزرگ‌ترین مشکلات انجام این طرح بود چرا که فقط در سه ایستگاه در شهر تهران، هوا پالایش می‌شد و دسترسی به داده‌های این سه ایستگاه عملاً ناممکن بود؛ اما سرانجام با تلاش‌های زیاد، توانستیم، این طرح را به نتیجه برسانیم.