ارائه برنامه‌ای هدفمند برای آموزش پایدار

به گزارش روابط‌عمومی بنیاد ملی علم ایران (INSF)، بنیاد ملی علم ایران تنها از طرح‌های تحقیقاتی در حوزه‌هایی نظیر شیمی، فیزیک و پزشکی حمایت نمی‌کند، بلکه تحقیقات بنیادی در همه حوزه‌ها، شامل حمایت‌های این نهاد می‌شوند.

«چارچوبی برای گذر به آموزش پایدار بر پایه اندیشه‌ورزی نقادانه» یکی از همین طرح‌هاست که مطهره حمزه‌رباطی در قالب پسادکتری با راهنمایی حمید جاودانی و حمایت بنیاد ملی علم ایران انجام داده است.

حمزه‌رباطی با مدرک دکتری تخصصی علوم تربیتی - مدیریت آموزش عالی از دانشگاه ارومیه گفت: امروزه، جامعه جهانی با فشارهای گوناگون و چندگانه روبرو است و بر همین اساس، به پایداری میل بیشتری پیدا کرده است. علاوه بر این، رشد و پیشرفت در علم بر زندگی روزمره انسان تأثیر گذاشته و دانشگاه به شدت در فرایند رشد و پیشرفت علم دخیل شده است.

وی افزود: دانشگاه‌ها مانند مراکز مهم پژوهشی، می‌توانند در نوآوری و معرفی ابداعات و اقداماتی که به پایداری بینجامد، نقش مؤثری ایفا کنند چرا که دانشگاه‌ها نقش کلیدی در تبدیل جامعه به یک جامعه پایدار دارند و دارای قدرت آموزش و تربیت رهبران جهان و توانمندسازی آن‌ها در انجام فعالیت‌های پژوهشی با هدف ایجاد یک آینده پایدار هستند.

این محقق و پژوهشگر در ادامه بیان کرد: با توجه به پیچیدگی‌های جهان امروز، تغییر آموزش، پرورش مهارت‌های حل مسائل پیچیده، داشتن تفکر انتقادی و ایجاد مهارت‌های همدلی و همدردی، از بایدهای جامعه کنونی است. دانشگاه‌های پایدار، فرهنگ‌های سازمانی متفاوتی دارند که «فراگیری» رکن مهم آن‌ها به شمار می‌رود و به دنبال ارتقای آن هستند. بنابراین این دانشگاه‌ها نقش مهمی در تغییر جامعه و آموزش نسل نوین شهروندان و رهبران ایفا می‌کنند.

وی تصریح کرد: پاسخگویی به نیازهای جامعه، به‌ویژه در قلمروی یادگیری، آموزش و اشتغال از بعد چگونگی استفاده از اندیشه انتقادی و حل مسئله با رویکرد پایداری، هدف من در این طرح پژوهشی بوده است. این تحقیق در پایه‌های نظری و عملی برای سیاستگذاری‌های عمومی، به‌ویژه در قلمرو آموزش پایدار می‌تواند کمک‌کننده باشد تا برنامه‌ریزی صحیح برای اشتغال انجام شود. همچنین، راهبرد و چارچوب مناسبی به نظام آموزش عالی کشور می‌دهد تا برای دستیابی به آموزش پایدار سیاست‌گذاری کنند.

حمزه‌رباطی در پایان خاطر نشان کرد: ازآنجاکه شروع این طرح همزمان با همه‌گیری کرونا و تعطیلی مراکز علمی و پژوهشی بود، دسترسی به منابع و داده‌ها و البته دسترسی به صاحب‌نظران حوزه آموزش عالی امری دشوار بود، ۸ تا ۹ ماه انجام این تحقیق، به تعویق افتاد. همچنین موضوع این طرح، موضوعی نوآورانه و جدید در ایران محسوب می‌شد.